Menu

Abc Ministranta

Liturgia

Polecamy

Ministranci z parafii św. Andrzeja Boboli w Szczecinie

KnC - Miesięcznik dla ministrantów

Duszpasterstwo Ministrantów Archidiecezji Katowickiej

Patroni ministrantów

święty Dominik Savio
Urodzony we Włoszech, w roku 1842, św. Dominik Savio żył zaledwie piętnaście lat, ale zdążył osiągnąć wysoki stopień świętości. Był uczniem św. Jana Bosco, który kochał go jak syna. Chcąc pomóc św. Janowi w jego pracy misyjnej, zorganizował towarzystwo pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia. Pomimo że życie św. Dominika płynęło w ubóstwie, pracy i cierpieniach, przepełniała go radość i pogodna świętość. Jest prawdziwym wzorem dla młodzieży. Pewnego razu napisał do przyjaciela : ,, Tu, na ziemi świętość polega na tym, aby być stale radosnym i wiernie wypełniać nasze obowiązki".

Modlitwa: Panie Boże, który sam jesteś święty i bez Ciebie nikt nie może osiągnąć doskonałości, pomóż nam za pośrednictwem św. Dominika żyć tak, abyśmy mogli wziąć udział w Twojej chwale. Amen.













święty Stanisław Kostka
Patron młodzieży polskiej, od roku 1647 jeden z głównych patronów Korony Polskiej i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Urodził się w Rostkowie pod Przasznyszem w grudniu 1550 roku. Był synem Jana, kasztelana zakroczymskiego, i Małgorzaty z Kryskich. Mając lat czternaście wyprawiony został wraz ze starszym bratem, Pawłem do gimnazjum cesarskiego, prowadzonego przez jezuitów. Czyniąc postępy w nauce, żył równocześnie głębokim życiem religijnym, które bardzo wcześnie doszło do dojrzałości i rozkwitu. W czasie krótkiej, lecz niebezpiecznej choroby w zimie roku 1565 rozkwit ten zaznaczył się wyraŸnie doznaniami mistycznymi, związanymi z gorącym nabożeństwem do Matki Najświętszej. Według jego własnej relacji, gdy spodziewał się już rychłej śmierci, wyprosił sobie Komunie świętą u św. Barbary. Ona to w towarzystwie dwóch aniołów przyniosła mu Eucharystię. W czasie tej choroby zjawiła mu się również Matka Boża z Dzieciątkiem, od której doznał cudu natychmiastowego powrotu do zdrowia z załączonym do tego daru rozkazem: ,,Wstąp do Towarzystwa Jezusowego". Odtąd zdecydowanie zmierzał do realizacji swojego powołania. 28 paŸdziernika 1567 roku został przyjęty przez generała zakonu św. Franciszka Borgiasza, do Towarzystwa Jezusowego. Zachwyciwszy wszystkich swoją duchową dojrzałością i rozmodleniem , zapadł w sierpniu następnego roku na malarię. Zmarł po kilku dniach w wigilię Wniebowzięcia.

Modlitwa: Boże, Ty wśród wielu cudów Twojej mądrości obdarzyłeś świętego Stanisława łaską dojrzałej świętości już w młodzieńczym wieku. Spraw, abyśmy za jego przykładem wykorzystywali czas przez gorliwą pracę i z zapałem dążyli do wiekuistego pokoju. Amen.




święty Alojzy Gonzaga
Pochodził ze znakomitego rodu Gonzagów. Był synem Ferdynanda, markiza Castiglione. Urodził się w Castiglone w diecezji Brescii 9 marca 1568 roku. Od najmłodszych lat św. Alojzy poświęcił sie sercem i duszą służbie swemu Stwórcy. Pamięć o jego osobie łączy się z pojęciem łagodnej słodyczy i niczym nie skażonej czystości. Cechowała go prawdziwie anielska niewinność, a zarazem heroiczna skłonność do pokuty. Mając czternaście lat towarzyszył swemu ojcu w podróży do Hiszpanii, gdzie ten ostatni pojechał jako członek orszaku cesarzowej Marii Austriaczki, żony Maksymiliana II. Filip II uczynił św. Alojzego giermkiem księcia Jakuba, swego starszego brata. Wśród próżności dworu święty zachował swą czystość, świat nieodciągnął jego serca od Boga. Po powrocie do Włoch w roku 1584 św. Alojzy objawił chęć wstąpienia do Towarzystwa Jezusowego. Rodzina sprzeciwiała się temu, ale w końcu udało mu się przeprowadzić swoje zamiary. Rozpoczął nowicjat w Rzymie w roku 1585, za pontyfikatu Piusa V. śluby zakonne złożył 20 listopada 1587 roku i wkrótce potem przyjął niższe święcenia. Od początku swego zakonnego życia św. Alojzy był wzorem doskonałości. Podczas epidemii w Rzymie w roku 1591 wyróżnił się miłosierdziem wobec chorych w szpitalach. praca ta doprowadziła go do choroby, która spowodowała śmierć. Jego ostatnie dni były wiernym odzwierciedleniem krótkiego życia. Przeszedł do wieczności 21 czerwca 1591 roku w wieku dwudziestu czterech lat. papież Benedykt XIII kanonizował go w roku 1726.

Modlitwa: Boże, Twórco i Pomnożycielu wszystkich darów niebiańskich, zesłałeś św. Alojzemu łaskę niewinności i natchnęłeś duchem pokuty. Spraw przez jego zasługi, abyśmy mogli naśladować jego pokorę. Amen.



święty Tarsycjusz
święty Tarsycjusz był młodym akolitą Kościoła rzymskiego za czasów papieża Stefana I. Gdy wybuchło prześladowanie chrześcijan za cesarza Decjusza nosił on Komunię św. uwięzionym za wiarę. Pewnego dnia, kiedy niósł Najświętszy Sakrament, schwytali go poganie i wypytywali, co niesie. On jednak uznał za niegodziwe wyjawić im tajemnicę. Przeto tak długo smagali go rózgami i tłukli kamieniami, aż wyzionął ducha. Chrześcijanie zabrali ciało męczennika i z czcią je pochowali na cmentarzu Kaliksta. Było to około 250 roku. św. Tarsycjusza nazwano „męczennikiem Eucharystii”. We Włoszech cieszy się on czcią jako patron różnych kółek eucharystycznych. Podobnie jest w innych krajach katolickich, m.in. w Polsce, gdzie w niektórych parafiach jest patronem koła ministrantów. O jego wyborze na patrona ministrantów zadecydowało to, że jako akolita posługiwał przy ołtarzu; jego wiek w chwili odejścia do nieba odpowiadał wiekowi chłopców usługujących do Mszy świętej; całkowite poświęcenie się Chrystusowi eucharystycznemu, aż do oddania życia. Pod jego opieką każdy ministrant może kształtować swoją osobowość i rozwijać miłość do Boga i bliŸnich.

Darmowy hosting zapewnia PRV.PL